Viyana jinek e evîndar Rêber Hebûn

Viyana jinek e evîndar

Rêber Hebûn

yarê min e, ê gencîneyên ezmên ji hêsirên cerxên nemayî, ji baranê tiji kiribû, gewdeya min e dilnizim ,bi tazîbûna wê bipejirîne, bi gehiya xwe pîroz e, azadbûyî ye bi bilêvikirna xwe, bi gotinê xwe rewanbêj e, hemî zimanên cîhanê bilêv dike, wek xelatek î bedew bipejirîne , dibe ku tu pê xweşecan bibî, û bi rêya evîna min ji te re bangên azadiyê , li ser qeraxên te de hêvî dikim, sozên evîna xwe didim hev, bi rêya sertiya te, ez te vexwendî dikim ta tu bi giyanê min kevî ji nû ve, ji ber ku kaniya rizgariyê berz e , di deverên min de , yên ji agir û rakêşeriyê cîteng bûn e, bi çeyê çavên te yên ma ne penageh, ji xwedawendê deryayê û xwedawenda bêr û bedê , min karîbû ku ji lawaziya xwe xelas bibim, ji henasê te min pufbûna ejdiya deryayê, û lerzbûna kokayîna a ji damarên min dimije, jê kirin, memikê min ên tozgirtî bi ava dilên xwe bişo, xwe pabendî laneya afsûna reşatiyê bike, milyonên êş ,di giyanê min de xwe bi cih kirine, xwe bi axdariyê mest kirin, li ser gêncbûnek e di hestê min de sist dibe, tenê min nas dîwar ji bilî te , zaroktiya min jî mandele dikin nermbûna evîn û pakiya giyanê min, bila bêdengî bibe navnîşana peyvên me di evînê de, bila hembêzkirin di nav me de xewinek be, ji ber ku xwe hembêzkirina rastî û vêketî dimîne dijwar û bi hêz di katên bîrêkirinê de çalak dibe.

Yarê min , çendîn tu min wek romanek evîn dinivîsî , rûtbûna felekê şermezar dikî, xerpişî ,dînîtiya û tundiya wî , te da peywendiyê , gelek hêviyên berdewam, te ferehiya asîmanê ji stêrkên xwedan matirsî re rahijt, bi rêya rojeriya çirûsîna çavên te yên bi tam, ji awaza evînê yê di çavên min de, ez bûm mîrek e rastî , û li dûr min hevalên min yên êdî li ser evîn û cergbûna min li pêş te diaxivin,germbûna hestên min bi aliyê te, dema destê te digrim, û wan bêçar e dikim ku xwe bitewînin , bi tiliyên destê min bigrin.